Zajęcia & Programy

Zajęcia Specjalistyczne

Z

Gimnastyka Korekcyjna

„RUCH JEST PRZEJAWEM ŻYCIA”

Wiadomo powszechnie,że prawidłowa postawa ciała ma decydujące znaczenie dla rozwijającego się organizmu,dlatego już w wieku przedszkolnym należy stosować różnorodne formy ćwiczeń o charakterze korekcyjnym. Podstawowym celem zajęć jest przeciwdziałanie powstawaniu i pogłębianiu się wad postawy u dzieci. Zaburzenia te powstają na skutek ograniczonej aktywności ruchowej tzw.hipokinezji. Odpowiednio dobrany ruch pod względem charakteru i siły jest jednym z czynników wyrównawczych.

W naszym przedszkolu zajęcia gimnastyki korekcyjnej odbywają się 2x tygodniowo (po 30 min.) dla  grup 4,5 i 6-latków. W trakcie ich trwania koryguje się wadliwe ustawienie stawów, wzmacnia mięśnie posturalne, zapobiega płaskostopiu, podnosi się ogólną sprawność fizyczną i rozwija koordynację ruchową. Ćwiczenia wpływają też na prawidłowy rozwój układu krążenia i układu oddechowego.

W wieku przedszkolnym podstawowym rodzajem aktywności jest zabawa,dlatego gimnastyka korekcyjna prowadzona jest w formie zabawy naśladowczej,opowieści ruchowej,improwizacji ruchowej i w formie zadaniowej ścisłej.

 Tematyka zajęć i dobór ćwiczeń uzależnione są od wieku ćwiczących,ich potrzeb rozwojowych i możliwości ruchowych.

Do zajęć wykorzystuję bogate zaplecze sprzętu gimnastycznego: ławeczki,drabinki,materace,chodniki sensoryczne,kształtki rehabilitacyjne, obręcze, piłki sensoryczne, piłki lekarskie, płotki, woreczki, kocyki.

Staram się dostarczyć dzieciom jak najwięcej radości i satysfakcji z wykonywanych ćwiczeń.

mgr Jolanta Światłowska

Z

Terapia Pedagogiczna

Terapia pedagogiczna to całokształt oddziaływań pedagogicznych stosowanych wobec dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się. To zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, polegające na usprawnianiu zaburzonych funkcji (korekcja) oraz na wspomaganiu funkcji lepiej rozwijających się, tak by mogły być wsparciem funkcji zaburzonych lub mogły je zastępować (kompensacja). 

Cele szczegółowe terapii pedagogicznej:

  1. Stymulacja rozwoju dziecka, rozwijanie jego sfery emocjonalno-społecznej
  • Stworzenie atmosfery sprzyjającej budowaniu poczucia bezpieczeństwa oraz przyjaznych kontaktów w relacji terapeuta-dziecko
  • Wzmacnianie samooceny, kształtowanie pozytywnego obrazu samego siebie
  • Motywowanie do podejmowania działań i wysiłku oraz ukończenia zadań
  • Niwelowanie napięć emocjonalnych, wprowadzanie w techniki relaksacyjne
  • Ćwiczenia odprężające

  1. Rozwijanie zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych
  • Usprawnianie funkcji wzrokowych oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej
  • Ćwiczenia funkcji słuchowych
  • Rozwijanie koncentracji uwagi

  1. Doskonalenie sprawności manualnej i grafomotoryki
  • Ćwiczenia motoryki dużej 
  • Ćwiczenia motoryki małej 
  • Ćwiczenia grafomotoryczne
  • Kształtowanie prawidłowego chwytu narzędzia pisarskiego

  1. Ćwiczenia rozwijające orientację w schemacie ciała i w przestrzeni

Powyższe cele realizowane są poprzez różnorodne metody i formy pracy dostosowane do możliwości psychofizycznych i potrzeb rozwojowych dzieci. Gabinety są wyposażone w nowoczesne i atrakcyjne pomoce dydaktyczno-terapeutyczne. W terapii pedagogicznej wykorzystywane są elementy następujących metod: Metoda Dobrego Startu, pedagogika zabawy, Metoda Ruchu Rozwijającego, Dziecięca Matematyka prof. Gruszczyk-Kolczyńskiej, Kinezjologia Edukacyjna, stymulacja polisensoryczna, arteterapia i inne.

Wszystkie podejmowane działania zmierzają do ułatwienia dziecku opanowania umiejętności czytania i pisania na dalszych etapach edukacji. 

Z

Terapia Psychologiczna

Pomoc psychologiczna udzielana dziecku, polega na rozpoznawaniu i zaspokojeniu jego indywidualnych potrzeb  rozwojowych i edukacyjnych oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych i czynników środowiskowych, wpływających na jego funkcjonowanie w przedszkolu. Pomoc psychologiczna udzielana dziecku, ma za zadanie wspierać jego potencjał rozwojowy i stwarzać warunki do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu przedszkola oraz w środowisku społecznym. 

Pomocą psychologiczną w naszym przedszkolu objęte są dzieci:

– posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego (terapia psychologiczna, TUS),
– posiadające opinię psychologiczno- pedagogiczną (terapia psychologiczna, zajęcia w małych grupach),
– wszystkie dzieci (obserwacja w grupie rówieśniczej, obserwacja indywidualna oraz w miarę potrzeb kierowanie do poradni specjalistycznych i lekarzy specjalistów).

Terapię psychologiczną prowadzoną w przedszkolu, poprzedza obserwacja dziecka, analiza dostępnej dokumentacji oraz określenie trudności z jakimi spotyka się dziecko. Kolejnym krokiem jest stworzenie planu pracy z dzieckiem, w którym uwzględnione zostaną deficyty i potencjał rozwojowy dziecka, jego indywidualne możliwości oraz potrzeby, aby właściwie nakreślić cele terapii stymulujące odpowiednie obszary.

W ramach terapii psychologicznej w przedszkolu prowadzone są zajęcia indywidualne dla dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego i TUS (trening umiejętności społecznych) oraz zajęcia indywidualne i grupowe dla dzieci posiadających  opinie psychologiczno- pedagogiczne.

Celem terapii psychologicznej jest próba zatrzymania pogłębiających się nieprawidłowości w rozwoju dziecka, wspomaganie jego rozwoju społecznego i emocjonalnego, opracowanie pozytywnych mechanizmów radzenia sobie z trudnościami, stymulowanie rozwoju psychoruchowego. Poprzez właściwe dostosowanie planu terapii, terapeuta stwarza dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, wygaszania negatywnych objawów zachowania, kształtowanie prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy oraz zdolności praktycznego posługiwania się nabytymi umiejętnościami w życiu poza przedszkolnym. Nauka większej samodzielności prowadzi do poprawy jakości życia zarówno dziecka, jak i bliskich mu osób.

Podczas terapii terapeuta stara się zbudować z dzieckiem odpowiednią relację, opartą na zaufaniu oraz poczuciu bezpieczeństwa. Zajęcia prowadzone są w formie zabawy a poziom trudności zadań dopasowany jest do wieku i możliwości psychofizycznych dziecka. Określenie celów terapii pomaga częściowo przewidzieć jej efekty. 

Pomoc psychologiczna udzielana jest także rodzicom, polega ona na wspieraniu ich w rozwiązywaniu problemów wychowawczych, rozwijaniu ich umiejętności wychowawczych oraz przekazywaniu zaleceń pomagających wspierać prawidłowy rozwój dziecka w celu zwiększenia efektywności pomocy. Rodzice są także informowani o przebiegu pracy z dzieckiem, otrzymują informację o osiągnięciach i trudnościach ucznia (są proszeni o informację zwrotną), jeśli zajdzie taka potrzeba są kierowani z dzieckiem do poradni specjalistycznych i lekarzy specjalistów na dalsze badania.

Z

TUS

TUS – czyli Trening Umiejętności Społecznych – jest to grupowa forma pracy z dziećmi, które doświadczają trudności społecznych. Trening umiejętności społecznych jest jedną  z najczęściej polecanych metod pracy z dziećmi:

– z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (autyzm, zespół Aspergera),
– z ADHD,
– zagrożonymi niedostosowaniem społecznym.

W zajęciach TUS, mogą uczestniczyć także dzieci, które nie posiadają diagnozy ale z różnych powodów doświadczają trudności w funkcjonowaniu w grupie przedszkolnej. Z uwagi na elastyczność metody, nie ma ograniczeń co do wieku uczestników. 

Podczas zajęć uczestnicy uczą się umiejętności społecznych niezbędnych w codziennym funkcjonowaniu. TUS jest programem do celowego i zaplanowanego uczenia umiejętności, a dzięki pracy w małej grupie można przećwiczyć i utrwalić nowe umiejętności w bezpiecznym środowisku. Każde zajęcia powinny dotyczyć trudności doświadczanych przez dzieci, dlatego są dostosowane są do potrzeb i możliwości danej grupy dzieci. Większość zajęć zawiera elementy treningu komunikacji oraz pracy nad emocjami. Podczas treningu dzieci uczą się konkretnych umiejętności. Prowadzący każdorazowo wyjaśnia dzieciom jaka umiejętność będzie ćwiczona oraz czemu ona służy. Terapeuta pokazuje dzieciom w jakich sytuacjach najlepiej wykorzystać daną umiejętność i modeluje ją, tak aby wszyscy widzieli, jak ona powinna wyglądać. Dzieci podczas zajęć odgrywają scenki, w których ćwiczą konkretne zwroty, postawę ciała a także gesty. 

Z uwagi na różnorodne potrzeby każdej z grup, nie ma wymaganej listy tematów, które są poruszane podczas zajęć, natomiast można wyodrębnić bloki najczęściej omawiane na spotkaniach:

  • Podstawowe umiejętności prospołeczne (kontrola mimiki, postawa ciała, adekwatny kontakt wzrokowy, wybór tematów oraz wspólnych aktywności);
  • Wspólna zabawa ( wybór aktywności, wspólna zabawa, zmiana zabawy, kończenie zabawy, zapraszanie/ dołączanie do zabawy, radzenie sobie z porażką);
  • Emocje i strategie radzenia sobie z emocjami (w jaki sposób dziecko odczuwa i wyraża daną emocję, jak reaguje na emocje innych, jak dziecko powinno reagować, gdy jego zachowanie negatywnie wpłynęło na inną osobę, dzieci uczą się strategii rozładowywania napięcia i radzenia sobie ze złością);
  • Komunikacja werbalna i niewerbalna (dzieci uczą się rozpoczynać/ podtrzymać/ zakończyć rozmowę, jakie pytania można zadawać. Ćwiczenie komunikatu „ja”, dialogu i pytań zwrotnych);
  • Trudne sytuacje w przedszkolu i poza przedszkolem (reagowanie w sytuacji trudnej w przedszkolu i poza nim, strategie wygaszania konfliktów);

Należy pamiętać, że powyższy katalog tematów nie jest zamknięty i terapeuta każdorazowo podejmuje decyzję dotyczącą przebiegu zajęć i poruszanych na nim tematów, bazując na diagnozie potrzeb grupy.

Z

Terapia SI

OBJAWY ZABURZEŃ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

  • Słaba równowaga
  • Trudności z koncentracją uwagi, rozumieniem poleceń
  • Preferuje tylko pewne typy jedzenia lub się przejada
  • Choroba lokomocyjna lub unikanie huśtawek
  • Nie lubi się ubierać albo preferuje niektóre ubrania
  • Nadmierna reakcja na mycie włosów, obcinanie, strzyżenie
  • Nadwrażliwość na dźwięki
  • Trudności ze zrozumieniem poleceń
  • Zbyt lekko lub zbyt mocno ściska przedmioty
  • Trudności z pisaniem, rysowaniem, kolorowaniem
  • Częste potykanie się, niezgrabność ruchowa
  • Chodzenie na palcach
  • Chodzenie na boso
  • Trudności z jazdą na rowerze
  • Nie lubi przytulania, lub ciągle ociera się, uderza o przedmioty
  • Narzeka na drażniące metki
Z

Terapia Logopedyczna

Logopeda zajmuje się terapią pacjentów z zaburzeniami mowy i komunikacji.

Ocenia:

  • tor oddechowy i siłę wydechu,
  • sprawność mięśni: języka, warg i podniebienia,
  • napięcie mięśniowe w obrębie twarzy,
  • wymowę dziecka pod względem poprawności artykulacyjnej,
  • umiejętność nadawania i rozumienia mowy,
  • słuch fonematyczny,
  • pamięć słuchowo- słowną,
  • kinestezję artykulacyjną,
  • czynności w obrębie aparatu artykulacyjnego takie jak: gryzienie, żucie, połykanie,
  • kontakt wzrokowy, 
  • komunikację niewerbalną (gesty),
  • lateralizację.

Terapia logopedyczna zawsze jest dostosowana do indywidualnych potrzeb dziecka i trudności, które zostały zaobserwowane w trakcie diagnozy lub badania przesiewowego. Dotyczyć może np. ćwiczeń:

  • rozumienia i prawidłowego użycia: rzeczowników, czasowników, przymiotników, przysłówków, przyimków, zaimków, liczebników,
  • fleksyjnych,
  • mających na celu naukę prawidłowego kontaktu wzrokowego,
  • doskonalących rozumienie relacji: przyczyna/ skutek,
  • naśladownictwa,
  • zwiększających zasób słownictwa,
  • oddechowych, 
  • słuchowych, w tym ćwiczeń słuchu fonematycznego,
  • usprawniających narządy artykulacyjne,
  • prawidłowego: gryzienia, żucia i połykania,
  • poszerzających pułap pamięci słuchowo- słownej,
  • prawidłowej artykulacji,
  • emisji głosu,
  • upłynniających mowę,
  • grafomotorycznych,
  • ogólnorozwojowych.
Zadania Logopedy

Logopeda zajmuje się terapią pacjentów z zaburzeniami mowy i komunikacji.

Ocenia:

  • tor oddechowy i siłę wydechu,
  • sprawność mięśni: języka, warg i podniebienia,
  • napięcie mięśniowe w obrębie twarzy,
  • wymowę dziecka pod względem poprawności artykulacyjnej,
  • umiejętność nadawania i rozumienia mowy,
  • słuch fonematyczny,
  • pamięć słuchowo- słowną,
  • kinestezję artykulacyjną,
  • czynności w obrębie aparatu artykulacyjnego takie jak: gryzienie, żucie, połykanie,
  • kontakt wzrokowy, 
  • komunikację niewerbalną (gesty),
  • lateralizację.

Terapia logopedyczna zawsze jest dostosowana do indywidualnych potrzeb dziecka i trudności, które zostały zaobserwowane w trakcie diagnozy lub badania przesiewowego. Dotyczyć może np. ćwiczeń:

  • rozumienia i prawidłowego użycia: rzeczowników, czasowników, przymiotników, przysłówków, przyimków, zaimków, liczebników,
  • fleksyjnych,
  • mających na celu naukę prawidłowego kontaktu wzrokowego,
  • doskonalących rozumienie relacji: przyczyna/ skutek,
  • naśladownictwa,
  • zwiększających zasób słownictwa,
  • oddechowych, 
  • słuchowych, w tym ćwiczeń słuchu fonematycznego,
  • usprawniających narządy artykulacyjne,
  • prawidłowego: gryzienia, żucia i połykania,
  • poszerzających pułap pamięci słuchowo- słownej,
  • prawidłowej artykulacji,
  • emisji głosu,
  • upłynniających mowę,
  • grafomotorycznych,
  • ogólnorozwojowych.
Z

Terapia Ręki

TREAPIA RĘKI

Terapia ręki adresowana jest do dzieci, które mają trudności w wykonywaniu precyzyjnych ruchów palców, a co za tym idzie w układaniu małych przedmiotów, rysowaniu, wycinaniu czy też kłopoty z czynnościami związanymi z samoobsługą np. ubieranie się, zawiązywanie sznurówek, zapinanie guzików, zasuwanie suwaków.

Zaburzenia mogą wynikać z obniżonego napięcia mięśniowego, ale też ze wzmożonego. Dlatego przed zajęciami z terapii ręki należy dokładnie dokonać obserwacji dziecka. 

Zajęcia mają na celu usprawnianie i stymulację motoryki małej oraz obręczy barkowej, usprawnianie funkcji percepcyjno – motorycznych, dostarczanie wrażeń dotykowych, doskonalenie sprawności manualnej i grafomotoryki, a przede wszystkim prawidłowe trzymanie narzędzia pisarskiego. 

Cele szczegółowe:

  • usprawnianie motoryki dużej i małej
  • orientacja w schemacie ciała 
  • stymulacja sensoryczna w obrębie dłoni i rąk
  • umiejętność chwytu 
  • doskonalenie precyzyjnych ruchów dłoni i palców
  • kształtowanie rozwoju grafomotorycznego 
  • kształtowanie koordynacji wzrokowo – ruchowej

Metody pracy wykorzystywane na zajęciach to m.in. elementy metody Dobrego Startu, elementy metody integracji sensorycznej, metody malowania 10 palcami, ćwiczenia grafomotoryczne według H.Tymichovej, zabawy paluszkowe i masażyki.

Formy pracy: indywidualna

Przykładowe sposoby realizacji:

Plan zajęć terapii ręki:

  1. Powitanie 

np. wierszykiem, piosenką

  1. Stymulacja proprioceptywna – czucie głębokie 

Przykładowe ćwiczenia:

  • Chodzenie po drabinkach.
  • Podskoki. 
  • Chodzenie po polach w określonej sekwencji np. wg. kolorów.
  • Łapanie piłki i rzucanie jej.

I wiele, wiele innych…

  1. Seria ćwiczeń rozmachowych

Przykładowe ćwiczenia:

  • Chodzenie rękami po podłodze
  • Pajacyki
  • Zabawy z woreczkami
  • Przyjmowanie pozycji zwierząt np. chód kraba, kota, niedźwiedzia
  • I wiele, wiele innych…

  1. Seria ćwiczeń manualnych

Przykładowe ćwiczenia:

  • Nawijanie nici na kłębek
  • Zabawy w kelnera niosącego tacę
  • Zabawy z szarfą
  • I wiele, wiele innych…

  1. Seria ćwiczeń precyzyjnych

Przykładowe ćwiczenia:

  • Rysowanie w kaszy różnych kształtów
  • Wyszukiwanie w ryżu ukrytych przedmiotów
  • Zabawy z piaskiem kinetycznym
  • Zabawy szczypcami, przenoszenie różnych przedmiotów, pomponów
  • Zabawy zszywaczem
  • Zabawy dziurkaczem, przewlekanie nici
  • Obrysowywanie szablonu od wewnątrz i od zewnątrz.
  • Umiejętność kreślenia ruchem ciągłym linii pionowych, poziomych, ukośnych, linii falowanych.
  • Lepienie z plasteliny, masy solnej różnych form, kuleczek wałeczków itp.
  • Zabawy paluszkowe. Spacery palcami po stole. Wyczuwanie siły mięśni.
  • Wydzieranki. Ulepianki. Nawlekanie korali.
  • Origami

I wiele, wiele innych…

  1. Relaks
  2. Pożegnanie
Z

Dogoterapia

Dogoterapia to relacja przyjacielska pomiędzy człowiekiem (dzieckiem), a psem. Forma terapii, która doskonale może być połączona z innymi zajęciami specjalistycznymi jak integracja sensoryczna, rehabilitacja ruchowa czy zajęcia logopedyczne. 

Poprzez budowanie prawidłowej relacji z psem i naukę bezpiecznego postępowania z psami, dzieci szybko zyskują ufność do czworonożnego przyjaciela, który staje się ich przewodnikiem, motywatorem do działania, rozwiązywania zagadek, nowych zadań, ćwiczeń.  

Podczas zajęć wyzwalamy spontaniczną aktywność dziecka w zabawie z psem, dzięki temu możemy kształtować umiejętności okazywania emocji i ich nazywanie,  stymulowanie zmysłów: słuchu, wzroku, dotyku, a także rozwijanie mowy, wzbogacenie zasobu słów i pojęć. 

Dzięki bliższej relacji z psem terapeutycznym i poznaniu podstawowych komend, trików szkolenia psów dzieci zdobywają poczucie własnej wartości. Wówczas nic tak nie motywuje dziecka do działania, nauki oraz rehabilitacji jak wierny, oddany pies.

Dogoterapia UCZY, BAWI i KSZTAŁTUJE CHARAKTER.

Na zajęciach dzieci poznają pojęcia takie jak: kształt, wielkość, kolor; doskonalą się w dostrzeganiu różnic i podobieństw. Rozwijają koncentrację i pamięć. Poprzez zaangażowanie wytresowanego psa zwiększamy u dzieci świadomość w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej. Pracujemy nad doskonaleniem percepcji wzrokowej i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Dogoterapia również zyskuje w połączeniu arteterapii i bajkoterapii. Najważniejsze by głównym bohaterem zajęć był pies. Udowodniono naukowo, że towarzystwo psa redukuje stres poprzez obniżenie poziomu kortyzolu w organizmie.

Dzieci mają ogromną radość w zabawie z psem, dzięki czemu chętnie biorą udział w ćwiczeniach fizyczno-ruchowych, które rozwijają funkcje motoryczne, koncentracji ruchowej, równowagi i zachęcają do aktywności sportowych. Psy nas rozbawiają w różnych sytuacjach, wyciszają – uspakajają, ale też uczą cierpliwości, wyrozumiałości, konsekwencji, koncentracji, a także rozwijają empatię. TOWARZYSTWO PSA JEST NIEOCENIONE.

W Naszym przedszkolu dzieciaki mają możliwość zabawy i nauki w towarzystwie dwóch buldogów francuskich: Bajki i Denara i dwóch golden retriverów: Fridy i Fialdelfii (Filii).

Programy

W roku szkolnym 2020/2021 otwartych zostało 7 grup przedszkolnych: Misie, Wiewiórki, Zajączki, Sarenki, Rysie, Jeżyki oraz Liski. Każda grupa pracuje na przystosowanym do wieku i możliwości dzieci programie wychowania przedszkolnego.

„Planeta Dzieci. Prawda, dobro, piękno w świecie wartości”  jest to program przeznaczony dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat. Jest zgodny z podstawą programową, jednocześnie dając nauczycielowi możliwość rozszerzania go o własne inicjatywy zgodne z potrzebami grupy. Rozwija w dzieciach kompetencje pozwalające im w przyszłości stać się otwartym na świat człowiekiem. Realizując program, uświadamiamy dziecku jak ważna jest nauka przez całe życie. Bardzo ważną kwestią w wychowaniu dziecka jest zwrócenie uwagi na jego podmiotowość. Nauczyciel podąża za potrzebami i zainteresowaniami dziecka. Pomaga dziecku w dostrzeżeniu jego mocny stron i rozwijaniu ich. Wprowadza młodego człowieka w świat wartości, które w przyszłości pomogą mu określić swoją tożsamość i pozwolą funkcjonować w otaczającej rzeczywistości. 

„Metoda Dobrego Startu profesor Marty Bogdanowicz” jest częścią realizowanego w przedszkolu programu „Planeta Dzieci”. Określa się go jako Kącik Dobrego Startu, który przeznaczony jest dla czterech grup wiekowych: 3-latków, 4-latków, 5 latków oraz 6-latków. Celem Kącika Dobrego Startu jest wspomaganie dzieci w wszechstronnym rozwoju psychomotorycznym oraz edukacyjnym. Pozwoli to im osiągnąć optymalny poziom gotowości szkolnej, zwłaszcza w nauce pisania i czytania. 

PROGRAM ZAJĘĆ  „SPRAWNE DŁONIE”

Program „Sprawne dłonie” realizowany jest w roku szkolnym 2019/2020 i pierwszym semestrze 2020/ 2021 w ramach projektu unijnego wyrównywanie szans. Zajęcia mają charakter grupowy, obejmują dwie grupy pięcio i sześciolatki. Prowadzone są systematycznie. Dzieci z poszczególnych grup dzielone są na dwie mniejsze, dlatego prowadzący zajęcia może podejść indywidualnie do dziecka i skorygować dane ćwiczenie.

W zajęciach indywidualnych uczestniczą dzieci o potrzebie kształcenia specjalnego.

Zajęcia mają na celu usprawnianie i stymulację motoryki małej oraz obręczy barkowej, dostarczanie wrażeń dotykowych, doskonalenie sprawności manualnej i grafomotoryki, a także prawidłowe trzymanie narzędzia pisarskiego. Usprawnianie funkcji percepcyjno – motorycznych oraz rozwijanie komunikacji i interakcji społecznych.   

Prowadzone są na podstawie planu terapii ręki.

Cele szczegółowe:

  • kształtowanie koordynacji wzrokowo – ruchowej
  • stymulacja sensoryczna w obrębie dłoni i rąk
  • usprawnianie motoryki małej
  • doskonalenie precyzyjnych ruchów dłoni i palców
  • kształtowanie rozwoju grafomotorycznego
  • rozwijanie interakcji społecznych

Metody pracy wykorzystywane na zajęciach to m.in. elementy metody M. Montessori, elementy metody integracji sensorycznej, edukacji przez ruch D. Dziamskiej, ćwiczenia grafomotoryczne według H.Timichovej, aktywnego słuchania muzyki wg. B.Strauss. Zabawy paluszkowe i masażyki.

Formy pracy: zbiorowa i indywidualna

Przykładowe sposoby realizacji:

  • gimnastyka sprawnych rączek – ćwiczenia przygotowujące rękę do prawidłowego chwytu narzędzia do pisania
  • ćwiczenia z zakresu motoryki dużej oraz usprawniające obręcz barkową z wykorzystaniem sprzętu Integracji Sensorycznej
  • masażyk całej ręki
  • zabawy paluszkowe
  • zabawy z materiałem naturalnym np. kasza, ryż, makaron, kasztany, żołędzie, sól, kamyki, fasola, piasek kinetyczny
  • zabawy z woreczkami gimnastycznymi,  piłeczkami, chustami, kubeczkami, guzikami, koralikami, pomponikami, balonami, gumami
  • prace plastyczne z użyciem farb, plasteliny, cekinów, sznurków, wełny i materiału naturalnego
  • origami
  • ćwiczenia grafomotoryczne wg. H. Tymichovej oraz „Od pętelki do literki”
  • zabawy „dotknij i znajdź”

Opis innowacji pedagogicznej pt., Wyczaruję bajkę” realizowanej w przedszkolu w Bliznem Jasińskiego w roku przedszkolnym 2019/2020.

Imiona i nazwiska autorów: mgr Anna Dębkowska-Gut, mgr Katarzyna Żyżelewicz.

„Marzenie jest życzeniem wypowiedzianym przez serce.”

~Kopciuszek

Zajęcia objęte innowacją:

1., Już tu, już teraz bajka się otwiera”; cotygodniowy cykl zajęć w poniedziałki rano/po południu:

– odczytanie nowopowstałej części bajki przy dzieciach,
– oglądanie ilustracji, przekazywanie za pośrednictwem tworzonych bajek wartości moralnych.

2. Wycieczka do wypożyczalni książek, księgarni.

3., Bibliotekarka z bajkową walizką”- autorskie spotkania z książką,’- wycieczka do księgarni.

4. Spotkania z rodzicami – czytanie dzieciom bajek.

Uzasadnienie potrzeby wprowadzenia innowacji pt., Wyczaruję bajkę …”.

Jako cel wprowadzenia innowacji pedagogicznej stawiamy promowanie czytelnictwa wśród przedszkolaków. Chcemy, aby dzieci poznały najważniejsze bajki i baśnie okresu dzieciństwa. Jednak za najważniejszą potrzebę wprowadzenia innowacji uważamy zdobycie doświadczenia przy tworzeniu bajek, które będą uwzględnieniały wartości takie, jak szacunek wobec: osób starszych, osób niepełnosprawnych, odwaga, skromność, uczciwość, zaufanie, przyjaźń, radość, strach, kłamstwo, chciwość, smutek, krzywda, niedola. Jednocześnie  tworzenie własnej bajki z rodzicami w domu, rozbudzi u dzieci wyobraźnię, inwencję twórczą, rozwinie mowę, co nas bardzo cieszy, gdyż dzieci w naszej grupie mają problem z konstruowaniem dłuższych wypowiedzi. Działania, które proponujemy wynikają z potrzeb w grupie Stokrotki. W naszej grupie przedszkolnej są dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, niepełnosprawnością ruchową. Proponujemy takie działania, aby uwrazliwić dzieci na potrzeby innych, na potrzeby słabszych dzieci.

Cele ogólne innowacji:

– zdobywanie przez dzieci wiedzy płynącej z tworzenia i czytania bajek,
– budowanie dobrych relacji rodzinnych przy tworzeniu bajki,
– rozwijanie wyobraźni dziecięcej,
– przekazywanie za pośrednictwem tworzonych bajek wartości moralnych,
– uczenie tolerancji wobec osób z niepełnosprawnością,
– niwelowanie zahamowań przed człowiekiem niesprawnym,
– kształtowanie sprawności manualnej,
– stwarzanie okazji do czerpania radości z własnej pracy i dbanie o to, co wykonali inni.

Na czym polega nowatorstwo innowacji:

Nowatorstwem tej innowacji pedagogicznej jest forma powstania wspólnej książki. Nowością jest fakt, że dzieci po raz pierwszy będą zabierały książkę (już stworzoną) do domu, do swojej rodziny, w swoje środowisko i tam wraz z bliskimi tworzyć będzie własną część bajki. Dziecko będzie w domu wspólnie z rodzicami (i rodzeństwem, dziadkami) tworzyć ilustracje do wymyślonej treści, którą będzie mógł się podzielić z rówieśnikami w grupie.

Spodziewane efekty innowacji:

Dzieci z grupy Stokrotki:

  • wszechstronny rozwój dziecka, 
  • zainteresowanie czytelnictwem,
  • rozwijanie kompetencji językowych dzieci,
  • rozwijaniu wyobraźni,
  • rozwijaniu pamięci,
  • rozwijanie tolerancji i empatii,
  • wzrost wrażliwości na krzywdę innych,
  • niesienie pomocy potrzebującym,
  • odróznianie dobra od zła,
  • zacieśnienie realcji rodzinnych,
  • poprawa sprawności manualnej.

Rodzice dzieci z grupy Stokrotki:

  • zaangażowanie rodziców w promowanie formy działań,
  • wykorzystanie środowiska rodzinnego dziecka w procesie kształcenia dzieci przy tworzeniu bajki,
  • stworzenie w przedszkolu przestrzeni do przedstawiania, czytania dzieciom powstającej bajki,
  • włączenie rodziców do czytania dzieciom bajek w domu (jedna wylosowana bajka- czytanie przez weekend),
  • włączenie rodziców do czytania dzieciom bajek w przedszkolu.

Przedszkole:

  • korzystanie przez dzieci i rodziców z Kącika Wymiany Książek,
  • poobiednie czytanie dzieciom bajek,
  • korzystanie z zasobów Biblioteczki Przedszkolnej,
  • „Bibliotekarka z bajkową walizką”- autorskie spotkania z książką,
  • celebrowanie poprzez ekspozycję książki z powtającą bajką w sali Stokrotek (wytwory pracy),
  • ,Już tu, już teraz bajka się otwiera” – cotygodniowy cykl zajeć w poniedziałki rano- po południu, czytanie dzieciom nowopowstałej części książki,
  • zorganizowanie Kącika Czytelniczego w grupie z książkami przyniesionymi przez dzieci z domu,
  • wycieczka do wypożyczalni książek, księgarni.
  • spotkania z rodzicami – czytanie dzieciom bajek.

Krótki opis innowacji:

„Za górami, za lasami, za siedmioma górami..” – tak większość z nas, tymi słowami wspomina swoje dziecięce spotkania z książką. To dorośli, rodzice poprzez głośne czytanie przekazywali nam treść bajki, z której płynęły uniwersalne wartości moralne. Dlatego tak ważny dla małego człowieka jest kontakt z książką, która rozbudzi zainteresowania czytelnicze. Dzieci uwielbiają słuchać, marzyć, oglądać ilustracje, dopowiadać ciąg dalszy bajki, utożsamiać się z bohaterem. Poprzez czytanie rozwijają swoją wyobrażnię, uczą sie odróżniania dobra od zła, poznają wzory do naśladowania, poznają zachowania te dobre- oczekiwane i te złe, które są niebezpieczne. Książki pomagają we wszechstronnym rozwoju dziecka. Miłość do książek powinniśmy zaszczepić dzieciom od najmłodszych lat.

Na początku podróży z innowacją pedagogiczną ,,Wyczaruję bajkę…” wychowawczynie w grupie z dziećmi wymyślają, zaczynają bajkę od zamku……. Ilustrują ją, dodają dialogi, opisują wspólnie z dziećmi. Wszystko dzieje się spontanicznie, to dzieci puszczają wodze fantazji, a nauczycielki, tylko łączą wszystko w jedną całość. Rolą nauczyciela jest spisywanie treści opisywanych przez dziecko(bez wprowadzania zmian, z zachowaniem cech języka dziecięcego- dosłownie cytowanego) oraz wskazywanie kolejnych jego autorów.

Poprzez takie działanie pokazują, jak dzieci mają tworzyć ciąg dalszy owej bajki w domu. Wszystkie działania dzieci są dostosowane na miarę ich indywidualnych zdolności. Ważne, aby dzieci utożsamiały się z problemami bohaterów bajki.

W kolejnym etapie nauczycielki zachęcają dzieci do włączenia się w akcję stworzenia własnego, dalszego ciagu tej bajki w domu, z rodzicami. Kierunek dalszego ciagu jest dowolny. Jedynym warunkiem jest konieczność uwzględnienia w treści  bajki:

a) wartości takich, jak szacunek wobec: osób starszych,osób niepełnosprawnych,
b) odwaga, skromność, uczciwość, zaufanie, przyjaźń, radość,
c) strach, kłamstwo, chciwość, smutek, krzywda, niedola.

Do wyboru.

Bajka nie może posiadać zakończenia.

To przedszkolaki w domu, razem z rodzicami wymyślają dalsza historię, jej przebieg, bohatera/ów. Rodzice zaś pomagają im pisząc tworzone przez dziecko treści bez wprowadzania zmian, z zachowaniem języka dziecięcego – dosłownym zacytowaniem.

Dzieci ilustrują treść dowolną techniką.

Wspólne tworzenie bajki w domu z rodziną powinno być miło spędzonym czasem i zacieśnieniem więzi rodzinnym.

Chętne dziecko zabiera do domu 3-4 arkusze papieru (format A3), na których tworzy przez 1 tydzień własny, dalszy ciąg bajki i do niego ilustracje. Po tygodniu dostarcza bajkę do przedszkola.  N-lki wraz z dziećmi czytają bajkę tego dziecka. Wszyscy wspólnie omawiają jej treść, ilustracje, przesłankę moralną z treści wynikającą itp. Poprzez taką formę działania usprawniają mowę, poszerzają wiedzę, rozwijają umiejętność twórczego myślenia, uczą się uwzględniać i układać kolejność zdarzeń oraz dostrzegać i uzupełniać związki przyczynowo-skutkowe. Po omówieniu tego etapu, kolejne dziecko dostaje arkusze papieru do domu. Historia się powtarza.

Tak powstaje, co tydzień ciąg dalszy tej samej bajki, która za każdym razem uwzględnia inne wartości.

Skip to content